“Δυο κουλούρια πέντε φράγκα!!! Δύο κουλούρια πέντε φράγκα!!!”, η βροντερή φωνή του κουλουρτζή στο καρότσι με την λευκή τέντα.

Δεν άφηνε το πόστο του μήτε με ήλιο, μήτε με βροχή. Περνούσα κάθε μέρα από το ίδιο σημείο. Στην πλατεία της Κυψέλης, με τα δένδρα γεμάτα φύλλακαι τα τραπεζάκια με τους πρωινούς καφέδες να δίνουν μυρωδιά και ζεστασιά στον κόσμο.

Ο κυρ Γιάννης με την καθαρή ποδιά και το χαμόγελο στα χείλη, και να τα κουλούρια πίσω από το πεντακάθαρο τζάμι του καροτσιού. Μεγάλα, ολοστρόγγυλα, με ψημένη κόρα και μπόλικο σουσάμι και στη σειρά, νοικοκυρεμένα, το ένα πάνω στο άλλο.

«Καλημέρα κυρ Γιάννη τα γνωστά».

    «Καλώς την κόρη την ξανθιά. Έτοιμη σ’ έχω ψυχούλα μου. Καλή σου ώρα!!!»

     «Ευχαριστώ κυρ Γιάννη!»

Έδινα τα πέντε φράγκα και η ευγένεια, η ευγνωμοσύνη του για το μεροκάματο, θα μείνει ανεξίτηλη στη μνήμη μου.

Τον καλιορίζαμε όλοι στο γραφείο. Οι περισσότεροι σχεδόν, σταματούσαμε στον κυρ Γιάννη με τα τραγανά κουλούρια. Έτσι την βγάζαμε ως το απόγευμα, που έκλεινε η εφημερίδα. Ο καιρός περνούσε, η συνήθεια δεν άλλαζε… Γερνούσε ο κυρ Γιάννης, μια έτρεμαν τα χέρια του απ’ το κρύο, μια απ’ τη ζέστη ξεροστάλιαζε να ζήσει τη φαμίλια του. Ο πλανόδιος της καρδιάς μας ήταν σαν οικογένεια μας.

Και ήρθαν οι καιροί που άλλαξαν… Στη γωνία, δίπλα από τον κουλουρτζή μας, νέος φούρνος ξετρύπωσε. Ψωμιά, τυρόπιτες γλυκά, κουλούρια… και σιγά σιγά η περιέργεια αραίωσε την πελατεία του κυρ Γιάννη. Μα δε χάθηκε ποτέ η ελπίδα του, ούτε το γλυκό του χαμόγελο. Γεμάτος αξιοπρέπεια συνέχισε να χαιρετά τους χαμένους πελάτες του… Μπήκα κι εγώ στο φούρνο μ’ ενοχές…

«Δυο κουλούρια παρακαλώ…»

και αντί να ακούσω “ευχαριστώ” από τον ιδιοκτήτη, άκουσα εμένα να ευχαριστώ… Κι ας πλήρωσα κάτι παραπάνω.. Χέρια μηχανικά, αδιάφορα… Εκείνη τη μέρα δεν είχε γεύση το κουλούρι.

Το επόμενο πρωί έτρεξα με αγωνία να πάρω το πρωινό μου…

     «Καλημέρα κυρ Γιάννη τα γνωστά!!!»

     «Καλημέρα κόρη μου», τρεμάμενη η φωνή του δικού μας ανθρώπου.

Κράτησα με κόπο τη συγκίνηση… και εγώ και αυτός… και οι συνάδελφοι στην ουρά του καροτσιού.

     Οι εποχές αλλάζουν, η ευγένεια νικάει.

Ευαγγελία Αλιβιζάτου
Κεντρική συντάκτρια του kefaloniastatus.gr
Συγγραφέας-Ποιήτρια-Αρθρογράφος
Δημοσιογράφος στη Σύνοδο πολιτισμού στην greek news Φλόριντα, Μαϊάμι.
Μόνιμη συνεργάτης του anamniseis.net, ομογενειακού ιστότοπου της Νέας Υόρκης.
Μέλος του Φ.Ο.Ε. και του Πανελλήνιου Σωματείου Λογοτεχνών PEN GREECE.
Η Ποιητική της Συλλογή “Παγίδα Ονείρων” κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “ΑΠΟΣΤΑΚΤΗΡΙΟ”.
Προσωπικό ιστολόγιο: alivizatou-creative-writing.blogspot.com