Εικόνα άρθρου: Jerry Apostolatos

Ήταν που λες ένα μικρό κίτρινο αυτοκίνητο που σουλατσάριζε στην γειτονιά άσκοπα, πότε εδώ και πότε εκεί χωρίς να φαίνεται να έχει έναν συγκεκριμένο σκοπό. Ήταν γεμάτο χαρά για το κίτρινο του χρώμα που έλαμπε στον ήλιο, οι ρόδες του καινούργιες και καλοφουσκωμένες, τα καθίσματα καθαρά και μαλακά και το ταμπλό του με όλα εκείνα τα ρολόγια τα φωτάκια τους αριθμούς, καλογυαλισμένο και εντυπωσιακό!

Είχε όμως και κάτι ξεχωριστό, άμα πάταγε κάτι κουμπάκια μπορούσε άλλοτε να τραγουδάει και άλλοτε να παίζει μουσική, τέλος πάντων, ήταν ένα ευτυχισμένο κίτρινο αυτοκίνητο. Βέβαια είχε και αυτό τις παραξενιές του π.χ. δεν ήθελε επ’ ουδενί λόγο όποιον κι όποιον να κάθεται στο τιμόνι του! Διάλεγε με δικά του κριτήρια ποιος θα είχε την τιμή να κρατήσει το ‘’βολάν’’ του. Αυτή του η παραξενιά και το ότι ήταν ανεξάρτητο το είχε κάνει πάρα πολύ δημοφιλές, σε σημείο να δημιουργούνται ένα σωρό παρεξηγήσεις για το ποιός είχε το δικαίωμα να κάτσει στο τιμόνι του.

Ενώ περνούσε ο καιρός, το μικρό κίτρινο αυτοκίνητο άρχισε να εμφανίζει συμπτώματα αλαζονείας, άρχισε να ξεχνάει τον παλιό καλό του εαυτό και να αποζητά λούσα και πολυτέλειες. Αλλά το πιο σημαντικό ήταν ότι στη βιτρίνα της εταιρίας που το είχε κατασκευάσει φιγουράριζε το καινούργιο μοντέλο, πιο μεγάλο πιο λαμπερό με περισσότερα ‘’αξεσουάρ’’ διάφορα φωτάκια πολύχρωμα στο ταμπλό του, μουσικές “air condition’’ με λίγα λόγια εντυπωσιακό. Το έβλεπε και η ζήλια του και η επιθυμία του να το αποκτήσει  ήταν πολύ μεγάλη, αλλά δυστυχώς δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να το αποκτήσει.

Εκείνη την περίοδο ο πυρετός για τις επικείμενες εκλογές είχε αρχίσει να φουντώνει και τα κομματικά επιτελεία αναζητούσαν άτομα να συμπληρώσουν τα ψηφοδέλτια τους, έτσι λοιπόν τα λαγωνικά των κομμάτων αμολήθηκαν προς “άγραν” σε ότι θα μπορούσε να φέρει περισσότερους ψήφους.

Έτσι λοιπόν κάποιος ψιθύρισε στο κόμμα ότι ήταν μεγάλη ευκαιρία να βολιδοσκοπήσουν τις προθέσεις του μικρού κίτρινου αυτοκινήτου, για δύο βασικούς λόγους, πρώτον η φήμη του ότι υπήρξε ένα ανεξάρτητο πνεύμα στο παρελθόν και δεύτερον η τωρινή του επιθυμία να αποκτήσει το καινούργιο μοντέλο. Ο επιτετραμμένος του κόμματος δεν άργησε να το πλευρίσει και να του αποσπάσει τη συγκατάθεσή του τάζοντας του την αγορά του καινούργιο αυτοκινήτου, στην περίπτωση εκλογής του που, κατά τον επιτετραμμένο, ήταν περισσότερο από σίγουρο.

Όταν το μάθανε οι άλλοι συνυποψήφιοι άρχισε η γκρίνια γιατί φοβόντουσαν ότι θα τους έπαιρνε τους ψήφους και την προτίμηση του αρχηγού του κόμματος στην ιεραρχία της παράταξης. Ένας μόνο υποψήφιος τόλμησε να διαμαρτυρηθεί πώς είναι δυνατόν να είναι υποψήφιο ένα αυτοκίνητο, την άλλη μέρα είχε διαγραφεί με συνοπτικές διαδικασίες με την δικαιολογία ότι ήταν εκτός της γραμμής του κόμματος, πολύ δε περισσότερο που το κόμμα διεκδικούσε την επανεκλογή του στην ηγεσία της χώρας.

Το μικρό κίτρινο αυτοκίνητο που ονειρευόταν να γίνει ένα μεγάλο κίτρινο αυτοκίνητο ρίχτηκε στον προεκλογικό αγώνα, σουλατσάροντας στην γειτονιά που έγινε γνωστό, αλλά διαπίστωσε ότι δεν μπορούσε να δώσει απαντήσεις στα ερωτήματα των πολιτών γιατί όσο και να πάταγε τα κουμπάκια στο ταμπλό του μόνο τραγούδια και μουσικές μπορούσαν να ακουστούν! Έτσι σκαρφίστηκε ένα κόλπο, συντόνισε το ραδιόφωνο του στους φιλικά προς το κόμμα σταθμούς, δεν ήταν και λίγοι, αφού ο αρχηγός είχε φροντίσει να “ενισχύσει’’ οικονομικά, με το αζημίωτο φυσικά. Έτσι το μικρό κίτρινο αυτοκίνητο που ονειρευόταν να γίνει ένα μεγάλο κίτρινο αυτοκίνητο, κάθε πρωί που κοιταζόταν στον καθρέφτη θαύμαζε τον εαυτό του που ήταν σίγουρο για την επικείμενη επιτυχία του.

Οι εκλογές τελείωσαν και αν με ρωτήσετε ποια ήταν τα αποτελέσματα δε θυμάμαι να σας τα πώ, αλλά ξέρω να σας μεταφέρω την απογοήτευση των ανθρώπων της γειτονιάς που έχασαν εκείνο το ελεύθερο πνεύμα που είχε το μικρό κίτρινο αυτοκίνητο και το θαύμαζαν όλοι στην γειτονιά.

Ο καιρός πέρασε και το μικρό κίτρινο αυτοκίνητο κείτεται ξεχασμένο και ξεχαρβαλωμένο σε μια μάντρα για παλιοσίδερα και αναρωτιέται ακόμα και σήμερα ποιος φταίει; Η λαμπερή βιτρίνα των επιλογών του ή ο επιτετραμμένος του κόμματος;