Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν την άποψη του συντάκτη τους χωρίς αυτή να συμπίπτει κατ’ ανάγκη με την άποψη του kefaloniastatus.gr
Η εικόνα του άρθρου είναι της συντάκτριάς του, Μαρίας Μαγουλά.
Έχοντας κάνει θέλοντας και μη κάποιο extreme sport στη ζωή μου, αυτό το σπηλαιολογίας, αρχίζω και βρίσκω ομοιότητες που μόνο ένας Κεφαλονίτης θα επιχειρούσε, με την απόφασή μου πριν δυο χρόνια και κάτι, να έρθω να γίνω, αυτό που έπρεπε να γίνω όταν γεννήθηκα Αργοστόλι, Ντόπια δηλαδή με βούλα.
Βέβαια η σπηλαιολογία, ως extreme sport που έκανα δεκαπέντε έτη δεν ήταν σπορ για μένα, αλλά αναγκαιότητα. Έπρεπε να με διασώσω, κάπου δίχως σήμα κινητού, μη-ανιχνεύσιμη να είμαι ούτε από δορυφόρο, για να μην με εντοπίσει η Πολυεθνική που εργαζόμουν ή και υπηρετούσα για δεκαπέντε έτη. Άφαντη να γίνω σε μη εργάσιμες ώρες και μέρες επειδή η καταπατημένη σύμβαση ωραρίου με καλούσε παντού με κινητό να βρεθώ να εργάζομαι νυχθημερόν.
Αντίδοτο λοιπόν ήταν τα βουνά και οι σπηλιές ώστε να διατηρήσω το ηθικό ακμαίο, να γεμίζω μπαταρίες από αυθεντικά πράγματα, επειδή μες στη Διαφήμιση υπήρχε και διαστρέβλωση, και αξίες, και μια σύγχιση όλα να μεταφράζονται σε Χρήμα και ψυχολογία του marketing. Έπρεπε να καθαρίζει ο Νους σε πολύ καθαρά απάτητα από άνθρωπο μέρη, ανεξερεύνητα αν γίνεται, ακόμη καλύτερα!
Αυτό που προσδιόρισε να μην είμαι Κεφαλονίτισα ντόπια με βούλα, αλλά με αλεξίπτωτο το 2018 Μάιο, ήταν κάποιος μεγάλος σεισμός εδώ Αργοστόλι το 1973, που έτρεξε την οικογένεια με εμένα το βρέφος πίσω Αθήνα, ενώ μόλις ο πατέρας μου είχε επαναπατριστεί και κάνει και παιδί ντόπιο του.
Για να γίνει αλεξιπτωτιστής να ξανάρθεις πίσω σαν επαναπατρισμένος εκεί που γεννήθηκες, φαίνεται για κάποιον σαν να μπαίνουν τα πράγματα στη θέση τους. Αρκεί να μην φοβάται τους Σεισμούς ο ίδιος, και να΄ναι αρκετά κουρλός για να το επιχειρήσεις στη Μέση Ηλικία και όχι στα γεράματα. Είναι η πιο δύσκολη επιλογή, αυτή η ηλικία αλεξιπτωτιστή στην Κεφαλονιά, έχοντας πλέον βιώματα αρκετά και στοιχεία για να το πω.
Έχεις ζήσει τουλάχιστον σαράντα χρόνια στο Μεγάλο Αστικό Κέντρο και έχεις να αντιμετωπίσεις το Χειμώνα στο Νησί. Έναν χειμώνα που το σουλατσάρισμα σε γωνιές και σημεία του Αργοστολίου για πολλούς ανθρώπους σημαίνει επίδειξη γυναίκας ή άντρα Τρόπαια ζωής ή Στιγμής, επίδειξη ρουχισμού και επίδειξη status κοινωνικού στρώματος που ανήκεις.
Έχεις να αποφύγεις τα κεράσματα σε καφενεία από άτομα του άλλου φύλου μέσης ή και τρίτης ηλικίας. Εκείνους που μόλις δεχτείς το διλημμάτικο, για την καλόβουλη πρόθεση του άλλου, κέρασμα θεωρούν ότι μόλις σε αγόρασαν σαν γυναίκα.
Έχεις να συνειδητοποιήσεις μα και να αναρωτηθείς αν αυτό που στην Αθήνα αποκαλείται τσιγκουνιά ακόμη και συναισθήματος εδώ περιγράφεται με μια λέξη σαν ΥΛΙΣΜΟΣ ψυχικός και σωματικός. Βλέπεις σε πολλούς ένα εσωτερικό φίλτρο που την αλληλεπίδραση με τους γύρω τη θέλει παζάρι, κάτι την ανταλλακτική οικονομία εξελιγμένη μέσω του marketing φιγούρας, που έχει όμως ποτίσει μέχρι και το τελευταίο κύτταρο όσους αρκετούς έχουν υιοθετήσει την ιδέα αγοράζω, κάνω εμπόριο. Πουλάω και αγοράζω εγώ και τους ανθρώπους ακόμη.
Έχεις να επιλέξεις τα σημεία εκείνα και τα στέκια στο Αργοστολάκι που γεννήθηκες και που θα πας να καθίσεις. Εκείνα που θα σε κάνουν να νιώσεις ασφαλής από τα παραπάνω και οικειότητα, κάτι να σου θυμίζει εκείνα που επιλεκτικά αγαπούσες πολλές δεκαετίες στην Αθήνα, στο όμορφο κομμάτι της. Το κομμάτι που έχει και πράσινο και μνημεία και ρυμοτομικό σχέδιο κτισμένης πολιτείας σε μέτρα που σέβονται τον
άνθρωπο. Βλέπεις εσύ ήσουν θρέμμα Αμαρουσίου και κάτοικος εκεί ή και στα Βριλήσσια αργότερα, που ακόμη και ποδηλατόδρομοι σχεδιάστηκαν, με την πρώτη ευκαιρία να δοθούν χρήματα από κονδύλι έστω λόγω Παράδοσης στους Ολυμπιακούς Αγώνες εκεί και στους γύρω Δήμους. Εκείνους τους Δήμους έστω τους πιο νέους και μικρούς στους όποιους κάποιοι ακόμη εκεί εκτιμούν σαν ουσία και αξία διαχρονική μιας Πόλης Ανθρώπινης αυτό που δεν έχει ρύπους, δεν θέλει υπερβολικό θόρυβο μέσα σε έναν περιβάλλοντα χώρο που σέβεται τα δέντρα που φύτεψες για να μπορείς να
λέγεσαι Πολιτισμένος, ή και αυτός που σέβεται το περιβάλλον και την Πολιτισμική του Κληρονομιά κινούμενος σαν φυσιολογικός άνθρωπος μέσα σε αυτή.
Έχεις να προσαρμοστείς και σε Χρώματα που σου επηρεάζουν τη διάθεση και τις εσωτερικές σου αρμονίες. Εσύ ζούσες πάντα στην πεδιάδα, στο μεγάλο λεκανοπέδιο αλλά σε εκείνο το Βόρειο (βορειοανατολικό) σημείο του που διάθετε τον Πνεύμονα οξυγόνου της Αθήνας. Στο Αργοστόλι έχεις να ανακαλύψεις αναπνοές που να σου θυμίζουν τον δικό του Ειδικό Πολιτισμό για να μπορείς όχι μόνο να σουλατσάρεις αλλά
και για να κάτσεις να απολαύσεις τον καφέ σου και να αερίσεις την σκέψη σου. Αυτά τα Χρώματα τα δίνει το Περιβάλλον, οι άνθρωποι που σερβίρουν και νιώθεις φιλικά ζεστά, μπορεί και ο ίδιος ο καφές με ή και χωρίς κέρασμα να τον συνοδεύει.
Συνεχίζεται…
Διαβάστε αύριο, Παρασκευή, τη συνέχεια του άρθρου της Μαρίας Μαγουλά στο kefaloniastatus.gr
