Η συνήθεια είναι μία ισχυρή δύναμη. Κάποτε σύμμαχος και άλλοτε δυνάστης. Οι αλλοπρόσαλλες, τραγικές και ολοκληρωτικές καταστάσεις που έφερε και εγκαθίδρυσε η πανδημία του COVID-19 παγκοσμίως, τείνουν, πλέον, να μην κάνουν και πολύ εντύπωση. Πριν από λίγες μέρες συμπληρώσαμε τον αριθμό των 26.635 θανάτων στην Ελλάδα εκ των οποίων οι 16.519 πέθαναν εκτός ΜΕΘ (125 κατέληξαν στο σπίτι τους). Εύκολα και με μετριοπάθεια μπορεί κανείς να εξάγει το συμπέρασμα ότι η ελληνική πολιτεία δεν παρέχει τις υγειονομικές υπηρεσίες που όφειλε να παρέχει στους πολίτες της.
Πριν από λίγες μέρες είχαμε την ενημέρωση μιας ακόμη υγειονομικής ιστορίας, που διαδραματίστηκε στην Κεφαλονιά και στο Γενικό Νοσοκομείο Κεφαλονιάς, όπου ένας 75χρονος συμπολίτης μας εισήχθη στο Νοσοκομείο προκειμένου να αντιμετωπίσει μία ουρολοίμωξη, και πήρε εξιτήριο έχοντας μολυνθεί απ’ το νέο κορωναϊό. Το πρώτο ερώτημα που προκύπτει λοιπόν είναι το εξής: Μπορεί το ΓΝΚ να προστατεύσει τους ασθενείς των υπολοίπων κλινικών έναντι της διασποράς του COVID-19 ή θα πρέπει να εύχεται κανείς να μην αρρωστήσει και να μη χρειαστεί τις υπηρεσίες του ΓΝΚ προκειμένου να μην παίξει την υγεία του στο κορώνα-γράμματα;
Σύμφωνα με μαρτυρίες του ίδιου και των συγγενικών του προσώπων, δεν υπήρχε έλεγχος του επισκεπτηρίου με αποτέλεσμα το τρίκλινο δωμάτιο, στο οποίο νοσηλευόταν, να αποτελεί κέντρο διερχομένων και μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις, χωρίς προστατευτική μάσκα (απ’ τη μεριά των επισκεπτών). Ο εν λόγω ασθενής μετά από επτά ημέρες νοσηλείας βρέθηκε θετικός στον κορωναϊό. Ερώτημα 2ο: Τηρείται πρωτόκολλο επισκεπτηρίου έναντι της πανδημίας στο ΓΝΚ; Εφαρμόζεται στην πράξη ή οι ασθνείς είναι έρμαια της ατομικής ευθύνης και της συνείδησης του καθενός;
Στην πορεία της νοσηλείας του ασθενούς, χρειάστηκε να γίνει καλλιέργεια ούρων προκειμένου να εκτιμηθεί αν η φαρμακευτική αγωγή στην οποία βρισκόταν χρειαζόταν αλλαγή. Με έκπληξη ενημερωθήκαμε ότι για να γίνει αυτό, χρειάστηκε να μπει στο νοσοκομείο συγγενικό πρόσωπο και να πάρει τα ούρα για να τα μεταφέρει έξω σε ιδιωτικό εργαστήριο. Ερώτημα 3ο: Δεν μπορεί πλέον στο ΓΝΚ να γίνεται ούτε μία απλή καλλιέργεια ούρων;
Όταν ο 75χρονος έφτασε στο σημείο να πάρει εξιτήριο, ήταν ακόμη θετικός στον κορωναϊό και αφέθηκε να φύγει με οδηγίες για την προστασία του ίδιου και του κοινωνικού συνόλου. Ωστόσο, οι συγγενείς του εντόπισαν επισκέψεις στην οικία του από άτομα με τα οποία είχε συνεργαστεί εντός του Νοσοκομείου. Με δεδομένο ότι δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι την ίδια αντίληψη για το πως τηρούνται τα μέτρα προστασίας, μέχρι πότε να τηρούνται και αν εξ αρχής πρέπει να τηρούνται ή όχι, το 4ο ερώτημα που αυθόρμητα προκύπτει είναι το εξής: Πως παρακολουθεί η πολιτική προστασία τους συμπολίτες μας που βρίσκονται σε καραντίνα, πως διασφαλίζει την τήρηση των ορθών υγειονομικών πρακτικών χωρίς να επαφίεται στην ατομική ευθύνη των πολιτών;
(Όταν η δική μου οικογένεια μπήκε πρόσφατα σε διαδικασία καραντίνας έναντι του COVID-19, η μόνη παρουσία και ο μόνος έλεγχος που αισθανθήκαμε εκ μέρους του κράτους ήταν ένα τηλεφώνημα απ’ την πολιτική προστασία που απλώς κατέγραψε αυτά που εμείς απαντήσαμε…)
Όταν γινόμαστε μάρτυρες μιας τέτοιας κρατικής αδιαφορίας, προχειρότητας και αναξιοπιστίας, αντιλαμβανόμαστε το βαθύτερο νόημα των δηλώσεων που κάνουν έγκριτοι νομικοί, κι από τα νησιά μας πλέον, περί λογοδοσίας για τυχόν ποινικές παραβάσεις, δηλαδή πράξεων και παραλείψεων της Κυβέρνησης και των διοικήσεων των νοσοκομείων, που δεν έκαναν αυτό που έπρεπε για την προστασία της υγείας και της ζωής των πολιτών. Η συνήθεια σε αυτήν την περίπτωση δεν είναι σύμμαχος. Διότι συνήθισε ο κόσμος τις ανθρώπινες απώλειες και ξεσηκώνεται μόνο στιγμιαία, όταν κάποια βόμβα σκάσει στο στενό του περίγυρο. Ύστερα η καθημερινότητα τον επαναφέρει στη στωική παρακολούθηση των απωλειών που μετράμε κάθε απόγευμα…
Υπάρχει ένα σημείο όμως, στο οποίο δε θα πρέπει να μπερδευόμαστε. Είναι ένα πράγμα η υγειονομική προστασία του κοινωνικού συνόλου, κι ένα τελείως διαφορετικό άλλο πράγμα η υιοθέτηση ολοκληρωτικών πρακτικών με αφορμή τη δημόσια υγεία. Δυστυχώς το απροσδιόριστο μείγμα φόβου, προκατάληψης και ημιμάθειας που φέρει μαζί της η πανδημία, επιτρέπει στις απανταχού διοικήσεις να κάνουν κατάχρηση των εξουσιών τους καθώς οι κοινωνίες διαιρούνται σε συνιστώσες.
Πριν να απολύσουν όμως τους υγειονομικούς για τους οποίους νωρίτερα χτυπούσαν παλαμάκια στα μπαλκόνια, όφειλαν να έχουν πάρει τα “πεταμένα χρήματα” (έτσι αποκαλούσε ο κ. Πέτσας το αίτημα-ανάγκη για τη δημιουργία νέων κρεβατιών ΜΕΘ) και να ενισχύσουν το νοσοκομείο μας που έχει ΜΕΘ μόνο ως προς τη διακόσμηση. Αν λειτουργούσε η ΜΕΘ στο ΓΝΚ απ’ την αρχή της πανδημίας, ποιος ξέρει, ίσως κάποιοι αγαπημένοι συμπολίτες μας να ήταν ακόμη μαζί μας…
Γιάννης Βαρούχας
Η σημερινή γραφή μας αφιερώνεται στη μνήμη του Νικόλα Πολλάτου, του Κόκου που “μας θύμιζε πάντα ποια είναι η σωστή ώρα”!
