Εικόνα: Τα καθίσματα που είχαν απλωθεί στην αίθουσα του σχολείου καταλήφθηκαν στο σύνολό τους ενώ επιστρατεύτηκαν και πλαστικές καρέκλες αυλής. Μεγάλη η συμμετοχή και ενεργή.
Μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ομιλία είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε χθες, Τετάρτη 7 Αυγούστου, στο παλιό Δημοτικό Σχολείο των Μουσάτων, από τον Ραϋμόνδο Αλβανό.
Η ιδέα ήταν του προέδρου του χωριού, κ Γεράσιμου Μινέτου, ο οποίος σκέφτηκε να αξιοποιήσει τον μόνιμο, πλέον, κάτοικο της περιοχής και συγγραφέα των βιβλίων “Σλαβόφωνοι και πρόσφυγες – Κράτος και πολιτικές ταυτότητες στη Μακεδονία του Μεσοπολέμου” και “Ο ελληνικός εμφύλιος – Μνήμες σε πόλεμο και σύγχρονες πολιτικές ταυτότητες”. Στο δεύτερο βιβλίο ήταν βασισμένη η χθεσινή ομιλία που παρακολούθησαν πολλοί συμπολίτες μας δίνοντας ζωή στο παλιό δημοτικό σχολείο και γεμίζοντάς το ασφυχτικά. Η ομιλία ήταν ουσιαστικά η ξενάγηση, μας ενημερώνει ο κ. Αλβανός, που έκανε στο Πάρκο Εθνικής Συμφιλίωσης. Με τη βοήθεια αντιπροσωπευτικών φωτογραφιών, αναφέρθηκε στα βασικά γεγονότα από το 1922 μέχρι σήμερα με έμφαση στη δεκαετία του 40.
Ο κ. Ραϋμόνδος Αλβανός σε στιγμιότυπο κατά τη διάρκεια της πολύ ενδιαφέρουσας παρουσίασής του που καθήλωσε το κοινό ενώ προκάλεσε και τη συμμετοχή του.
Η ομιλία που παρακολουθήσαμε είχε δύο κύρια μέρη και πολλές προεκτεινόμενες ενότητες. Στο πρώτο μέρος της παρουσίασης έγινε αναφορά στο παρελθόν. Στα γεγονότα, στις ιστορικές πράξεις με τις χρονολογίες τους και στην αποκάλυψη ιστορικών ντοκουμέντων. Στο δεύτερο μέρος έγινε αναφορά στο σήμερα. Ποιές αντιλήψεις υπάρχουν σήμερα για τον εμφύλιο; Πώς προσεγγίζουν τα πολιτικά κόμματα την υπόθεση της Εθνικής Συμφιλίωσης και με ποιές προτάσεις; Πώς το αίμα γεννά ιστορική συνείδηση, πολιτική ταυτότητα και τοποθέτηση; Γιατί υπάρχουν ακόμη και σήμερα, μετά από τόσα χρόνια, τόσο διαφορετικές ερμηνείες για τα τότε γεγονότα;
Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι μία ενότητα από την εισαγωγή του εν λόγω βιβλίου με τίτλο «γιατί να μαθαίνουμε Ιστορία», επιλέχθηκε ως βασικό κείμενο για τις ανάγκες των πανελλαδικών εξετάσεων των γενικών λυκείων τον Ιούνιο του 2022, στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας! Το κείμενο και το θέμα μπορείτε να το δείτε εδώ.
Οι συμμετέχοντες είχαν την ευκαιρία να προμηθευτούν ένα από τα δύο ή και τα δύο βιβλία του κ. Ραϋμόνδου Αλβανού στα πλαίσια της εκδήλωσης.
Το παρόν έδωσαν και θεσμικοί παράγοντες όπως ο Αντιδήμαρχος Αργοστολίου κ. Κωνσταντάτος Διονύσης, ο πρόεδρος των Μουσάτων κ. Γεράσιμος Μινέτος, ο πρόεδρος των Σπαρτιών κ. Μικέλης Μαφρέδας, ο πρόεδρος του Οδοντιατρικού Συλλόγου Κεφαλονιάς κ. Διονύσης Γαρμπής και η Διευθύντρια της Ιακωβατείου Βιβλιοθήκης κ. Θεοδώρα Ζαφειράτου.
Από αριστερά: Γεράσιμος Μινέτος, Διονύσης Κωνσταντάτος και Μικέλης Μαφρέδας
Ποιός είναι ο Ραϋμόνδος Αλβανός;
Ο Ραϋμόνδος Αλβανός αποφοίτησε από το τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1994. Συνέχισε τις μεταπτυχιακές σπουδές του στην Αγγλία, στο τμήμα Συγκριτικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου του Έσσεξ. Τo 2005 ανακηρύχθηκε διδάκτορας του τμήματος Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ. Είναι συγγραφέας των βιβλίων, Σλαβόφωνοι και πρόσφυγες, Κράτος και πολιτικές ταυτότητες στη Μακεδονία του Μεσοπολέμου, Επίκεντρο, 2019 και Ο Ελληνικός Εμφύλιος, Μνήμες σε πόλεμο και σύγχρονες πολιτικές ταυτότητες, Επίκεντρο 2022.
Δίδαξε για 19 χρόνια ως επιστημονικός συνεργάτης, στο τμήμα Επικοινωνίας και Ψηφιακών Μέσων του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας (Καστοριά). Από το 2018 διδάσκει στο ΕΑΠ στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών Δημόσιας Ιστορίας και από το 2022 στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών ΠΝΥΚΑ, Πολιτική Ιστορία, θεωρία και πράξη. Επίσης είναι μεταδιδακτορικός ερευνητής του τμήματος Επικοινωνίας και Ψηφιακών Μέσων του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας
Η σημαία του Δημοτικού Σχολείου Μουσάτων μέσα σε προθήκη κοσμεί την αίθουσα του παλιού σχολείου.
Η προσέγγιση ενός τόσο “καυτού” ζητήματος, όπως είναι ο εμφύλιος, αποτελεί μία πρόκληση και ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα. Ο ομιλητής προσπάθησε να ισορροπήσει μεταξύ των δύο επικρατούντων αντιλήψεων, της δεξιάς και της αριστερής, χωρίς να προκρίνει κάποια από τις δύο ως την ορθότερη ιστορικά. Παρέθεσε τα ιστορικά συμβάντα και προβληματίστηκε για την ευθύνη που έφεραν όλες οι τότε πολιτικές δυνάμεις που ζητούσαν από τα ξένα κράτη βοήθεια για να βλάψουν η μία την άλλη.
Στιγμιότυπο από την παρουσίαση που δείχνει τον ελληνικό χάρτη και τις χρονολογίες που η κάθε περιοχή απελευθερώθηκε για να προσαρτηθεί στο ελληνικό κράτος όπως το γνωρίζουμε σήμερα. Κοιτάξτε ποιά ήταν η έκταση του νέου ελληνικού κράτους το 1832 που οι Μεγάλες Δυνάμεις επέτρεψαν να δημιουργηθεί…
Θέλουμε να εκφράσουμε τα θερμά μας συγχαρητήρια για την παρουσίαση του κ. Αλβανού και ειδικότερα θέλουμε να τον συγχαρούμε για το μήνυμα που θέλησε να περάσει στον επίλογο της ομιλίας του. Το μήνυμα ήταν ότι όλοι μας οφείλουμε να συνυπάρχουμε διαφωνώντας! Το συνυπογράφουμε και το θεωρούμε διαχρονικό ζητούμενο. Πόσοι άνθρωποι, πόσες οικογένειες έγιναν μεταξύ τους εχθροί τα περασμένα χρόνια λόγω πολιτικών διαφωνιών; Πόση τοξικότητα και πόση λεκτική βία εκτοξεύεται σήμερα στον πολιτικό λόγο; Αυτά πρέπει να εκλείψουν. Μπορούμε να διαφωνούμε με επιχειρήματα, όχι με βία, λεκτική ή σωματική, και με γνώμη που να στηρίζεται στη γνώση…
Επίσης θέλουμε να πούμε ένα μεγάλο μπράβο στη Σταματούλα Καλλιβωκά, την αγαπητή μας Λίτσα, την οποία ο Ραϋμόνδος ανέφερε με ξεχωριστό τρόπο για τη συμβολή της στη συγγραφή του βιβλίου του. Όλες και όλοι τη χειροκροτήσαμε θερμά! Να πούμε κι εμείς για την αγαπητή μας Λίτσα ότι είναι μία άξια επιστήμονας, μία υπεύθυνη συμπολίτισσα και συγχωριανή, μία καλή φίλη!
Τέλος, ας μας επιτραπεί να προσθέσουμε κι εμείς δύο “λιθαράκια” στο ιστορικό οικοδόμημα που χτίστηκε από τη χθεσινή εκδήλωση. Ο εμφύλιος δε θα πρέπει κατά τη γνώμη μας να χρεώνεται στην αριστερή ή τη δεξιά πτέρυγα της ελληνικής κοινωνίας αλλά ούτε και στις δύο μαζί. Ο εμφύλιος θεωρούμε ότι υπήρξε “προϊόν” της εξωτερικής πολιτικής των πλανηταρχών. Όπως ειπώθηκε και στην παρουσίαση, τόσο οι αμερικανοί όσο και οι σοβιετικοί χρηματοδοτούσαν σε είδος και μη, ειδικά οι πρώτοι, με μεγάλη αφθονία την υπόθεση του ελληνικού εμφυλίου. Γιατί το έκαναν; Για την καλή τους την καρδιά; Διότι ήθελαν να επικρατήσει το δίκαιο που πίστευαν; Για την αποτροπή της κομμουνιστικής απειλής όπως έλεγε η τότε προπαγάνδα; Σε καμία περίπτωση…
Ο πρόεδρος των Μουσάτων, κ. Γεράσιμος Μινέτος, κατά τον σύντομο χαιρετισμό του στην αρχή της εκδήλωσης.
Όταν δίνεις χρήματα σε κάποιον, το κάνεις για να κερδίσεις κάποια υπηρεσία, κάποιο όφελος. Τσάμπα χρήματα δε δίνει κανείς σε κανέναν! Οι συγκεκριμένες υπηρεσίες είχαν να κάνουν με την υποταγή της Ελλάδας στη σφαίρα επιρροής της Δύσης. Μας είπε ο κ. Αλβανός ότι είμαστε η μοναδική περίπτωση στην Ευρώπη, μετά τον πόλεμο, που οι δωσίλογοι βρέθηκαν με τους νικητές, ενώ οι Έλληνες πατριώτες που αντιστάθηκαν και πολέμησαν τον κατακτητή βρέθηκαν υπό διωγμό, σε εξορίες, μαζικές δολοφονίες και εκτοπίσεις.
Παρόμοιο “προϊόν” υπήρξε και η στρατιωτική δικτατορία του 1967. Λάθη έγιναν, το δίχως άλλο, αλλά αυτά δεν ήταν η αιτία του εμφυλίου. Ήταν, ίσως, η αφορμή…
Στιγμιότυπο από την παρουσίαση με συγκλονιστικά στοιχεία.
Επιπλέον, ειπώθηκε ως παράδειγμα, ότι και στο Βιετνάμ έγιναν ανάλογες επιχειρήσεις από τους αμερικανούς που παρότι πήγαν ακόμη και με τη φυσική τους παρουσία για να πολεμήσουν, δεν πέτυχαν όπως στην Ελλάδα. Είμαστε σίγουροι ότι δεν πέτυχαν; Πιστεύουμε ότι ο πόλεμος, ή αλλιώς η δολοφονική επίθεση στο Βιετνάμ, δεν πέτυχε το σκοπό της;
Η άποψή μας είναι ότι οι αμερικανοί πριν αποσύρουν τα στρατεύματά τους είχαν πετύχει όλους τους αντικειμενικούς τους στόχους. Το Βιετνάμ ουσιαστικά κατεδαφίστηκε… Δεν υπήρχε πια ο “κίνδυνος” μιας επιτυχούς ανάπτυξης που θα μπορούσε να αποτελέσει το παράδειγμα για την ευρύτερη περιοχή της Ινδοκίνας. Ασφαλώς η νίκη δεν ήταν ολοκληρωτική, καθώς η περιοχή δεν εντάθχηκε απόλυτα στο παγκόσμιο σύστημα στο οποίο άρχουν οι αμερικανοί. Ο βασικός όμως σκοπός και η στόχευση του πολέμου ήταν να εξαλειφθεί ο “διαφορετικός δρόμος”, κι αυτός επιτεύχθηκε. Το Βιετνάμ έκτοτε βρίσκεται σε απελπιστική κατάσταση και το παγκόσμιο σύστημα κάνει ό,τι μπορεί για να το διατηρήσει σε αυτήν. Να θυμίσουμε μόνο, ως παράδειγμα, ότι το 1991 οι αμερικανοί, αγνοώντας τις αντιδράσεις της διεθνούς κοινότητας και τις ενστάσεις της Ιαπωνίας, ανανέωσαν το εμπάργκο και τις κυρώσεις κατά του Βιετνάμ…
Υπάρχει, λοιπόν, ένας παγκόσμιος χωροφύλακας που δεν ανέχεται από κανέναν να “σηκώσει κεφάλι”. Πόσο μάλλον από το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ στη φτωχή και εξαθλιωμένη από τον πόλεμο Ελλάδα μας, που έπρεπε να εξαθλιωθεί ακόμη περισσότερο προκειμένου τα πιόνια των ισχυρών παικτών της παγκόσμιας σκακιέρας να πάνε εκεί ακριβώς που τα ήθελαν.
Ευχαριστούμε θερμά τον Ραϋμόνδο Αλβανό που με την εξαιρετική παρουσία του μας προβλημάτισε για πολλά ζητήματα, μας ενημέρωσε και μας μετέδωσε την ψύχραιμη και ισορροπημένη παιδεία του.
Γιάννης Βαρούχας
