Φωτογραφία άρθρου : Jerry Apostolatos

Παρακολουθούμε όλοι την εξέλιξη της πανδημίας που εξακολουθεί να σαρώνει και μερικοί προσπαθούμε σιγά σιγά να “ξεμυτίσουμε”, λίγο με την μετακίνηση 2, λίγο με το click away. Να νιώσουμε λίγο από την αίγλη των αλλοτινών Χριστουγέννων.

Πρώτο μας μέλημα, να πάμε στο κομμωτήριο και στο μανικιούρ -αφού αυτές οι υπηρεσίες είναι διαθέσιμες-, μετά ότι άλλο μπορέσουμε να πάρουμε για να ικανοποιήσουμε το  σαρκίο μας!

Ετοιμασίες για το ρεβεγιόν των 9 ατόμων (το πολύ). Πόση γκρίνια, γι’ αυτά τα άτομα…. Έπρεπε να είναι λιγότερα λένε οι ειδικοί, όχι γιατί μας περιορίζουν λένε οι πιο γλεντζέδες…, κανείς δεν είναι ευχαριστημένος!

Ανάμεσα στα παράπονα των εμπόρων με τα κλειστά καταστήματα που βλέπουν τα χρέη να τους πνίγουν και εκλιπαρούν για βοήθεια , βλέπουμε και τον κύριο Αρχιεπίσκοπο να συναντιέται με τον κύριο Πρωθυπουργό για να  συζητήσουν το επιτρεπτό όριο του εκκλησιάσματος. Χρειάζεται άραγε η διαμεσολάβηση του Πρωθυπουργού για να έχουμε το καλύτερο δυνατό νούμερο πιστών στην Χριστουγεννιάτικη λειτουργία;

Αδελφοί μου, όπως λένε και οι άγιοι Πατέρες, ο Χριστός είναι μέσα μας, δεν έχει ανάγκη από εκκλησίες και λιβανίσματα. Λατρεύεται οπουδήποτε, όπως απέδειξε άλλωστε και με τη γέννησή του σε μια ταπεινή φάτνη. Οι δικές μας ψυχές έχουν ανάγκη από καλές πράξεις, όχι υποκριτικές ευχές και προσευχές. Όπως στο παραμύθι του μπαρμπα – Πανώφ, ο ανθρωπισμός μας εξυψώνει και μας διαφοροποιεί.  Μια καλή πράξη αυτή την εποχή είναι να μείνουμε σπίτι μας, να προφυλάξουμε τον εαυτό μας και τους οικείους μας από τον κορονοϊό, χωρίς καμία τύψη που δεν θα είμαστε στην εκκλησία.

Τον μεγαλύτερο σεβασμό τον οφείλουμε στον άνθρωπο, χωρίς αυτόν δεν θα υπήρχε ούτε ο Θεός.

Ειρήνη υμίν αδελφοί μου, καλά Χριστούγεννα!