ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΟ
Βαδίζουμε στον αιώνα της τεχνολογικής επανάστασης, η Κυβέρνηση καυχιέται για τις εκατοντάδες πλατφόρμες που έχει δημιουργήσει, η εξ’ αποστάσεως εργασία, μάθηση, διασκέδαση, αγορά έχει κατακλύσει τη ζωή μας, καταργήθηκε και το φαξ! Μεγάλη πρόοδος!
Παρόλ’ αυτά επιμένει το Κράτος σε κάποιες γραφειοκρατικές αγκυλώσεις μείζονος σημασίας.
Δεν καταλαβαίνω γιατί ακόμη δεν έχουν αλλάξει οι αστυνομικές ταυτότητες με το ηλεκτρονικό τσιπ. Ποιοι διευκολύνονται από αυτή την αναχρονιστική πρακτική; (Υποθέτω μόνο οι πλαστογράφοι, που έχουν μάθει το κόλπο…)
Είμαστε οι μόνοι στην Ευρωπαϊκή Ένωση που δεν έχουμε ηλεκτρονικές ταυτότητες. Μου έχει τύχει πολλές φορές οι ελεγκτές στα ξένα αεροδρόμια στη θέα της ελληνικής ταυτότητας να με κοιτάζουν “κοροϊδευτικά και βαριεστημένα” γιατί πρέπει να πληκτρολογήσουν το όνομά μου, όπως και των άλλων Ελλήνων συνταξιδιωτών μου, αντί να σκανάρουν απλώς όπως τις ευρωπαϊκές ταυτότητες. Οι φωτογραφίες μας δε, από τα 14 χρόνια μας, καμιά σχέση με την πραγματικότητα…
Βλέπω ακόμη τα νέα παιδιά βγάζουν τις ίδιες ταυτότητες. Μήπως είναι ακόμη σε ισχύ οι υπογραφές που μάζευαν οι παππάδες όταν γύριζαν σπίτι-σπίτι πριν από 20 χρόνια για να μην αλλάξουν οι ταυτότητες; Και αυτοί τώρα που πάνε εκδρομές μαζί με το ποίμνιό τους στην Ευρώπη θα αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα…
Μια από τις πλέον γραφειοκρατικές αγκυλώσεις του κράτους μας είναι η έκδοση διαβατηρίου. Μια διαδικασία που σε όλα τα προηγμένα κράτη είναι υπόθεση 10 λεπτών χωρίς καμιά ταλαιπωρία του πολίτη εδώ διαρκεί πολύ περισσότερο σε χρόνο και σε χρήματα με το παράβολο των 80 ευρώ.
Ένας φίλος μου έλεγε ότι όταν πήγε στην Αμερική πρώτη φορά πριν 30 χρόνια παντρεμένος με αμερικανίδα μέσα σε μισή ώρα έβγαλε διαβατήριο και όλα τα απαραίτητα έγγραφα του αμερικανού πολίτη, πληρώνοντας ένα μικροποσό. Ο ίδιος, το 2020 για να βγάλει ελληνικό διαβατήριο η (ελληνικής καταγωγής) γυναίκα του του έβγαλαν την … ψυχή.
Του φαινόταν αδιανόητο γιατί έπρεπε να πάει στο Δήμο να πάρει Πιστοποιητικό γεννήσεως και στην Εφορία να πάρει το παράβολο και μετά στην Αστυνομία. Δεν μπορεί αυτά να τα κάνει η Αστυνομία από μόνη της; Να ζητάει το Πιστοποιητικό αυτεπάγγελτα και να εισπράττει το παράβολο; Λογικό δεν είναι να τα διεκπεραιώνουν οι κρατικές υπηρεσίες εσωτερικά για λογαριασμό του πολίτη; Ένα είναι το Κράτος ή μήπως όχι;
Συνασπίζονται όλες οι υπηρεσίες σε μία μόνο όταν πρόκειται να κυνηγήσουν κάποιον πολίτη; Όταν είναι να τον εξυπηρετήσουν έχουν διαφορετικούς ρόλους!
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση από τις εκλογές του 1956, την πρώτη φορά που ψήφισαν οι γυναίκες, όπως μου έχουν διηγηθεί οι γονείς μου. Σε κείνες τις εκλογές το κόμμα της δεξιάς, η ΕΡΕ, πήρε περισσότερες έδρες στη Βουλή και σχημάτισε κυβέρνηση, ενώ είχε πάρει λιγότερες ψήφους στο λαό από το δεύτερο κόμμα τη Δημοκρατική Ένωση, που ήταν συνασπισμός 7 κομμάτων του κέντρου και της αριστεράς (ΕΔΑ). Την επομένη των εκλογών καλούσαν στο Αστυνομικό Τμήμα Χιονάτων όσους υποπτευόντουσαν ότι ψήφισαν ΕΔΑ για να τους τρομοκρατήσουν. Ανάμεσα σ’ αυτούς και μια αγράμματη γριούλα που βέβαια ψήφιζε για πρώτη και τελευταία φορά στη ζωή της…
Ακολουθεί λοιπόν η εξής στιχομυθία:
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ: Ψήφισες ΕΔΑ;
ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΗ: Εγώ παιδάκι μου δεν ξέρω γράμματα, μου δώσανε ένα χαρτί και το’ριξα μέσα, δεν ξέρω τι έγραφε…
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ: Το ξέρεις ότι αν θελήσεις να ταξιδέψεις στο εξωτερικό ΔΕΝ θα σου δώσουμε διαβατήριο;
ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΗ: Άκου να πω αφέντη μου, εμένανε το διαβατήριό μου θα μου το δώσει μονάχα ο παπα- Τσέντζερος!*
(* παπα -Τσέντζερος ήταν το παρατσούκλι του εφημέριου του χωριού).
Έτσι λοιπόν η αγαθή γερόντισσα απάντησε στον αστυνόμο ότι δεν έχει ανάγκη το διαβατήριο, ακύρωσε μονομιάς την εξουσία του επάνω της γιατί εν έτει 1956 δεν σκόπευε να ταξιδέψει στο εξωτερικό, αλλά μόνο αυτό του παππά για την “αιώνια μετανάστευση” που έτσι κι αλλιώς θα της το έδινε.
Να πώς η λαϊκή σοφία απαντάει στο αστυνομικό κράτος που θέλει να τα ξέρει και να τα ελέγχει όλα!
Ας χρησιμοποιήσει λοιπόν το Κράτος την Ελληνική Αστυνομία και προς το συμφέρον του πολίτη! Να προσπεράσει κάποια γραφειοκρατικά βήματα και να εκσυγχρονίσει την έκδοση ταυτότητας και διαβατηρίου, απαλλάσσοντας κι εμάς τους πολίτες από περιττές ταλαιπωρίες.