Εικόνα άρθρου: Άβυθος, Jerry Apostolatos

Στίχοι
Αχ η αγάπη που χάθηκε στη σκόνη
αχ η ζωή που χάθηκε στη σκόνη

Αχ το φεγγάρι που έσβησε
τ’ ασημένιο φεγγάρι
η αγάπη που χάθηκε στη σκόνη

Η μέρα μου έρημη κίτρινη μέρα
χαρές που βουλιάξατε
πνιγμένες χαρές μου

Ζωή μου που καίγεσαι
στον κίτρινο αέρα
η αγάπη που χάθηκε στη σκόνη
η ζωή που χάθηκε στη σκόνη

(Στιχοι του τραγουδιου απο την ομωνυμη ταινια σε ελευθερη μεταφραση
   στα Ελληνικα.)

Ποια θα ειναι; πως θα ειναι η Επομενη μερα για ολους μας;

Η Επομενη μερα μετα τον πολεμο στην Ουκρανια; μετα το πολεμο με
τον COVID 19 στον Πλανητη; θα ερθει; ποτε θα ερθει; πως θα ερθει;

Και αν σωθουν καποιοι ανθρωποι εκει, οσοι δεν εχουν φυγει προσφυγες, ποσοι;
τι θα εχει απομεινει; σταχτες κι αποκαΐδια; ερειπια τα κτιρια μαζι και οι Ζωες τους,
να τα κοιταζουν με αδεια ματια;

Τι αξια θα εχει πλεον η Ζωη τους χωρις τα αγαπημενα τους προσωπα,
τις αγαπημενες συνηθειες, τα αγαπημενα μερη κατεστραμενα;

Πως να συνεχισει η χαροκαμενη χηρα χωρις το χαμενο συντροφο;
τα παιδια χωρις τον πατερα, οι γονεις χωρις τα σκοτωμενα παιδια τους;

Κατι πολυ ασχημο συμβαινει εδω κι αν δεν μας ακουμπαει αμεσα θα μας αγγιξει
συντομα με σιγουρια.

Προσφυγες παντου, των πολεμων, των φυσικων καταστροφων, της κλιματικης
αλλαγης, των ασθενειων.

Ο κοσμος, ο πλανητης Γη γεμισε πληγες, πολεμοι, φυσικες καταστροφες, COVID.

Οσα φαρμακα, οσα εμβολια και να βρεθουν οι πληγες ειναι πολλες, δεν κλεινουν
ευκολα.

Ενας παρανοϊκος λειπει, λειπει; η ειναι ετοιμος να πατησει το κουμπι; Ειτε ειναι
εδω κοντα μας η λιγο πιο μακρια, οι αποστασεις ειναι πλεον μικρες, δεν εχουν
σημασια.

Για ποιον χτυπαει η Καμπανα, η καμπανα του Κοσμου;

Για ολους πανω στη Γη εχει αρχισει και χτυπαει εδω και χρονια αλλα δυστυχως
δεν την ακουμε, τωρα ο ηχος της εχει γινει εκκωφαντικος.

Δεν ειναι Ζωη αυτο που ζουμε, ειναι ενας συνεχης Πανικος, μακαρι να μην καταληξει
σε εναν τραγικο Τιτανικο γιατι θα ‘ναι θαυμα αν σωθουμε!!!
(σε παραφραση του τραγουδιου).

Παει ξεχαστηκε και ο COVID στην χωρα μας, τα κρουσματα πλησιαζουν παλι τις
τριαντα χιλιαδες, ποιος δινει σημασια στον αριθμο των θανατων; οι απωλειες
εχουν γινει καθημερινη συνηθεια.

Η μονη αναλαμπη ελπιδας τα Πετειναρια, ξαναηρθαν τα Πετειναρια!!! (σας εχω
μιλησει στο παρελθον γι ‘αυτα) και μαλιστα περισσοτερα!!!! Ειδα τρια ζευγαρια
να σγαρλιζουν στο οργωμενο χωμα του αμπελιου να βρουν τη τροφη τους.
Αγαπημενος τους μεζες οι Κολαντεριδες (σας εχω μιλησει και γι’ αυτες).

Ηρθαν πιο νωρις φετος μου φαινεται, μηπως ειναι τα πουλια του πολεμου;
Εφυγαν και αυτα απο εκει πιο νωρις για να γλυτωσουν απο τους τρομακτικους
ηχους των κανονιων και των πυραυλων, αυτων ντε που χτυπουν στοχους
απο τα πολεμικα πλοια στη Μαυρη Θαλασσα και στοχευουν Σχολεια και
νοσοκομεια στη Μαριουπολη η στα συνορα της Ουκρανιας με την Πολωνια.

Φρικτες φιγουρες οι ανθρωποι εκει μεσα στα χαλασματα, τα ερειπια των
βομβαρδισμενων σπιτιων προσπαθουν να βρουν κατι να περισωσουν,
κατι που να αξιζει να τους χρησιμευσει. Εικονες απο την κολαση, τη
κολαση του Δαντη ή την αληθινη;

Κι ομως βλεπω μια καρτερια, μιαν υπομονη μοναδικη στα ματια τους,
περιμενουν να τελειωσει το κακο, και δειχνουν θεληση, μια σιγουρια οτι
θα τα καταφερουν, θα σταθουν παλι στα ποδια τους, θα τα χτισουν ολα απ’ την
αρχη καλυτερα, φτανει να τελειωσει ολο αυτο το κακο και να τους αφησουν.

Μεχρι τοτε τι; Ευτυχως εγινε και μια συναυλια ειρηνης στη χωρα μας, μαζικη!!!
Χρονια την περιμεναμε, επρεπε να ισοπεδωθει μια χωρα για να γινει; Μεγαλο το τιμημα!!!

Πρεπει να καθιερωθει να γινεται πιο συχνα, να μη ξεχναμε ετσι ευκολα το
αγαθο της Ειρηνες, τιποτα δεν ειναι δεδομενο τελικα!!!!

Που να βρισκεται η μικρη Βλαντα, αυτο το κοριτσακι που δηλωνε μπροστα
στις καμερες ”δεν θελω να πεθανω”!!! Γλυτωσε; Μακαρι… Ποσα αλλα
ομως παιδια χαθηκαν στα ερειπια του Θεατρου της Μαριουπολης και αλλου;

Και οι Ρωσιδες μανες των στρατιωτων που εστειλαν τα παιδια τους χωρις να
τις ρωτησουν αν θελουν να πανε ”εκδρομη” στην Ουκρανια; Αν δεν γυρισουν
ποιος θα τους δωσει απαντηση κατα προσωπο στο μεγαλο ”ΓΙΑΤΙ”;

Ο Πλανητης σε κριση, οι Ανθρωποι σε κριση, οι αξιες… ποιες αξιες; Δεν εχει
μεινει ιχνος απο Αξιες ολα εχουν ξεχαρβαλωθει. Δεν θα ηθελα να ημουν Ρωσος
να με δειχνουν με το δαχτυλο, αλλα τι φταιει ο απλος λαος αν ο Ηγετης τους εχει
καταντησει παρανοϊκος; Κι ομως ειδαμε οι απλοι Ρωσοι νιωθουν ενοχες, ισως να
μπορουσαν να κανουν κατι να προλαβουν το κακο, τωρα το τρενο εχει εκτροχιαστει,
προλαβαινουν ακομη; Μπορει, ισως…

Ζοφερη η εικονα και το μελλον αβεβαιο, ερχεται ενεργειακη και επισιτιστικη κριση;
ας μη το σκεφτομαστε καλυτερα, παντως τα δυσκολα ειναι μπροστα μας.

Η επομενη μερα προβλεπεται δισοιωνη, ελπιζω να μην αποδειχθει εφιαλτικα
συναρπαστικη!!!!

Ευχομαι να διαψευστω ευχαριστα, μακαρι αλλα τα σημαδια αλλα δειχνουν.

Μονο η Ελπιδα μας μενει, μα πρωτα πρεπει να δοθει μια ευκαιρια στην Ειρηνη.

Σπαρτια 31 του Μαρτη του 2022
Ανθιας ο Σπαρτινος
(φανερα απαισιοδοξος)