Μνημείο ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ στο Treblinka, το δεύτερο πιο θανατηφόρο στρατόπεδο εξόντωσης των Εβραίων στην Πολωνία κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου.
Γινόμαστε και απο ό,τι φαίνεται θα συνεχίσουμε να γινόμαστε μάρτυρες της μαζικής δολοφονίας, της εξαφάνισης, της εσωτερικής εκτόπισης, της γενοκτονίας(μπορείτε να επιλέξετε όποια λέξη σας εκφράζει καλύτερα) του παλαιστινιακού λαού στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας, για να μην ξανασυμβεί το ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ.
Τα σωστά βήματα προς το ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ και την ΕΙΡΗΝΗ θα ήταν:
– Έκκληση για κατάπαυση του πυρός.
– Επανεκίνηση της πολιτικής διαδικασίας για την επίλυση του Μεσανοτολικού βάση των Συμφωνίων του Όσλο.
– Ανάπτυξη ειρηνευτικής αποστολής του ΟΗΕ στα σύνορα του Ισραήλ και της Γάζας.
– Σύλληψη των υπευθύνων για την πρόσφατη επίθεση στο Ισραήλ και προσαγωγή τους στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο ή σε αντίστοιχο ειδικό δικαστήριο.
Οι κυβερνήσεις αντί να ζητούν οτιδήποτε από τα παραπάνω, παίρνουν το μέρος της μίας πλευράς ή της άλλης αυξάνοντας την πόλωση και βαθαίνοντας τη σύγκρουση. Μια σύγκρουση που άρχισε να λαμβάνει χώρα και σε ευρωπαϊκό και αμερικανικό έδαφος με τη μορφή εγκλημάτων μίσους μεταξύ πολιτών. Μία σύγκρουση, η οποία όσο συνεχίζεται, αναδύει όλο και περισσότερες φρικαλεότητες και όπως έχουμε επανειλλημένως δει σε αντίστοιχες συγκρούσεις, από ένα σημείο και μετά δεν είναι πια ξεκάθαρο ποια είναι τα εμπλεκόμενα μέρη και ποιο ευθύνεται για ποια επίθεση.
Η οργή που νιώθουμε ως πολίτες είναι απολύτως υγιής αντίδραση στην αδικία και στην ωμή βία και χρειάζεται να στραφεί κάπου για να εκτονωθεί. Ας την στρέψουμε κατά του πραγματκού εχθρού: το μίσος καιη βία και όχι προς τη μία πλευρά.
Ας προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε και τις δύο πλευρές και ας καταδικάσουμε τις πράξεις βίας και μίσους και από τις δύο πλευρές.
Πόσο δύσκολο όμως να δούμε τον πόνο και το διαγενεολογικό τραύμα των Ισραηλινών όταν είμαστε θεατές των φρικαλεότητων στη λωρίδα της Γάζας; Πόσο εύκολα μπορούμε να πάρουμε τη μεριά του πιο αδύναμου οπλικά καταλαβαίνοντας ότι η «τρομοκρατική επίθεση» είναι το τελευταίο όπλο μίας εξαθλιωμένης και αδιέξοδης ύπαρξης και πόσο δύσκολο να δούμε ότι κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στην πλευρά του «ισχυρού»; Ότι δηλαδή η ισχύς του είναι μία ασπίδα προστασίας στις συνεχιζόμενες επιθέσεις και ενορχηστρωμένες προσπάθειες αφάνισης των Εβραίων μέσα από τον αντισημιτισμό με αποκορύφωμα το Ολοκαύτωμα. Ότι το βάρβαρο χτύπημα της Χαμάς στέλνει το ίδιο απάνθρωπο μήνυμα: θέλουμε τον αφανισμό σας.
Στο βαθμό που μπορεί η καθεμία μας ας προσπαθήσει σε αυτό το κλίμα πόλωσης και απόγνωσης να δράσει ως ειρηνοποιός χτίζοντας γέφυρες κατανόησης μέσα της και προς και τις δύο μεριές. Ο πραγματκός εχθρός είναι οι πράξεις ΜΙΣΟΥΣ και ΒΙΑΣ και από τις δύο πλευρές.
Μαρία Κονταρίνη
Πρώην διπλωμάτης & Ψυχοθεραπεύτρια
