Εικόνα άρθρου: Ένα μανταλάκι μόνο του που κρέμεται από το σύρμα. © Jerry Apostolatos

Τις τελευταίες ημέρες οι Θιακοκεφαλονίτες αλλά και το πανελλήνιο διαβάζουν δημοσιεύματα που στο επίκεντρό τους έχουν σκληρές επιθέσεις προς το πρόσωπο του Βουλευτή Κεφαλληνίας κ. Παναγή Καππάτου. Ποιά είναι η αιτία που πυροδοτεί αυτές τις επιθέσεις; Γιατί ο Βουλευτής εγκαλεί τη Ν.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Κεφαλονιάς και τον τοπικό συκοφάντη; Υπάρχει πράγματι συκοφαντία στην όλη υπόθεση; Ποια είναι η απάντηση σε αυτόν τον τοξικό κύκλο που διαφορετική επίδραση έχει στα αστικά κέντρα και διαφορετική σε μικρές κοινωνίες όπως αυτές των νησιών μας;

Κατ’ αρχάς να πούμε ότι απόφαση επιλογής της συντακτικής ομάδας του kefaloniastatus.gr ήταν να μη φιλοξενήσει, εκατέρωθεν, αυτόν τον πόλεμο των ανακοινώσεων. Η απόφασή μας οφείλεται στην αναφορά που γίνεται εντός των ανακοινώσεων συγκεκριμένων προσώπων αλλά και παιδιών που, αν και δεν κατονομάζονται, εντούτοις όλοι πλέον γνωρίζουν ποια είναι ακριβώς λόγω της ιδιομορφίας της μικρής τοπικής κοινωνίας. Επειδή δε θα θέλαμε κάτι ανάλογο να συμβεί ποτέ στις δικές μας οικογένειες, επιλέξαμε να μην αναπαράγουμε τα σχετικά δημοσιεύματα. Δε λέμε ούτε ότι κακώς οι άλλοι τα δημοσίευσαν, ούτε ότι τα περιεχόμενα των ανακοινώσεων είναι επιλήψιμα. Λέμε απλώς ότι αυτή ήταν η δική μας επιλογή και κρίνεται, όπως όλες, απ’ όλους.

Όλα ξεκίνησαν με το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας “Κυριακάτικη Δημοκρατία”, της οποίας το περιεχόμενο βρίσκει απήχηση στο συντηρητικό ακροατήριο, που κατηγορούσε τον τοπικό Βουλευτή ότι έλεγε ψέματα στη Βουλή και ότι με υπογραφή του γινόντουσαν πλειστηριασμοί κατοικιών. Είχε μάλιστα στη λεζάντα και την αναφορά της οικογένειας που αναφέραμε πιο πάνω. Μέσα στην εφημερίδα το άρθρο είχε τον εμφατικό τίτλο : “Εφιάλτης ο Καππάτος για χιλιάδες δανειολήπτες”. Πρόκειται, το δίχως άλλο, για μία σκληρή και αδίστακτη επίθεση εκ των έσω, καθώς μέσα στο άρθρο αναφέρονται βαρύτατοι χαρακτηρισμοί. Είναι προφανές ότι η κάθε εφημερίδα και το κάθε ΜΜΕ έχει τις πηγές του. Ποιες θα μπορούσαν να είναι οι πηγές για την εν λόγω εφημερίδα; Κανείς δεν μπορεί να το απαντήσει με βεβαιότητα αλλά οι σκέψεις και οι υποψίες κινούνται περισσότερο στον ίδιο τον πολιτικό χώρο που βρίσκεται τόσο το συγκεκριμένο μέσο όσο και ο Βουλευτής…

Ακολούθησε η αναπαραγωγή του δημοσιεύματος από πολλά άλλα ΜΜΕ και από τη Νομαρχιακή Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Κεφαλονιάς η οποία έχει χρέος να ελέγχει τα πεπραγμένα του βουλευτή του νομού και να βάζει τα ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν υπέρ του κοινού συμφέροντος. Πριν προλάβει να στεγνώσει το μελάνι όμως απ’ το 1ο πρωτοσέλιδο, ακολούθησε και 2ο από την ίδια εφημερίδα το οποίο έφερε νέα υπόθεση στη δημόσια σφαίρα συζήτησης με τίτλο : “Ο Καππάτος πήγε να αρπάξει και σπίτι καμαριέρας. Έως πότε θα τον καλύπτει το Μαξίμου;”.

Εικόνες: Τα επίμαχα πρωτοσέλιδα

Ο Βουλευτής αντέδρασε με οργή στην ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Κεφαλονιάς χαρακτηρίζοντας τους συντάκτες της σε τοπικό και κεντρικό επίπεδο ως συκοφάντες. Κανένας πλειστηριασμός δεν έγινε, αναφέρει ο κ. Καππάτος. Εξ ου και η κατηγορία περί συκοφαντίας… Όμως, το έντυπο που βάζει αυτά τα ζητήματα στη δημόσια συζήτηση είναι πολύ συγκεκριμένο και καθόλου ανώνυμο. Είναι η εφημερίδα που αναφέραμε παραπάνω και που υποθέτουμε πως έχει συντάκτες, εκδότη και ό,τι άλλο προβλέπει ο νόμος. Γιατί η επίθεση του κ. Καππάτου εστιάζει στην ανακοίνωση της ΝΕ του ΣΥΡΙΖΑ και όχι στην πηγή του περιεχομένου της; Αν πρόκειται πράγματι περί συκοφαντίας, γιατί δεν κινείται νομικά ενάντια στους συντάκτες αυτής της συκοφαντίας; Μήπως τελικά παίζουμε με τις λέξεις και τα νοήματα;

Αν η δίκη στην οποία αναφέρονται τα δημοσιεύματα γινόταν για την άρση της προστασίας απ’ τον νόμο Κατσέλη και είχε θετική, ως προς την άρση, έκβαση, τότε δε θα υπήρχε η προοπτική του πλειστηριασμού; Αυτό ρωτούν πολλοί συμπολίτες μας που διαβάζουν και παρακολουθούν την υπόθεση και θεωρούμε ότι είναι ένα ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί. Πέρα όμως απ’ τα επί μέρους ερωτήματα, εμείς θα φέρουμε στο δημόσιο διάλογο μία άλλη πτυχή του “φορέματος” που εκτιμούμε ότι γεννάει όλες αυτές τις τοξικές διαμάχες και που δεν είναι άλλη απ’ την άρση του ασυμβίβαστου που είχε θεσπιστεί στο παρελθόν και που λανθασμένα -κατά τη γνώμη μας- καταργήθηκε.

Απ’ τη στιγμή που ένας επαγγελματίας συμπολίτης μας εκλέγεται ως εκπρόσωπος του τόπου του στην Εθνική Αντιπροσωπεία, δεν μπορεί κατά τη διάρκεια της θητείας του να ασκεί τα καθήκοντά του με τον ίδιο τρόπο. Η εκλογή του αλλάζει τα πάντα. Στο πεδίο της νομικής θεωρούμε ότι οι δικηγόροι που εκλέγονται βουλευτές δε θα πρέπει να συμμετέχουν στις ακροάσεις των δικαστηρίων. Είναι σχήμα οξύμωρο και αντιφατικό από το ίδιο το γεγονός (ipso facto). Υπάρχει πραγματικά ασυμβίβαστο μεταξύ της επαγγελματικής και θεσμικής τους ιδιότητας που δεν μπορεί να παραβλεφθεί. Συγκέκριμένα και στην υπόθεση που απασχολεί τα νησιά μας, όσο νόμιμες κι αν είναι οι ενέργειες του κ. Καππάτου ως ενεργού δικηγόρου, όσο κι αν το πλαίσιο λειτουργίας του επαγγέλματός του καλύπτεται απ’ τις ισχύουσες διατάξεις, δεν μπορεί η δραστηριότητά του να διαφεύγει της δημόσιας κριτικής και της αντίθεσης μεταξύ των υποχρεώσεών του ως βουλευτής και ως επαγγελματίας. Είναι ένα πολιτικό ζήτημα.

Το αντεπιχείρημα που έλεγε ότι θα χάσουμε τις Υψηλές προσωπικότητες απ’ το Εθνικό Κοινοβούλιο κατά την εφαρμογή του ασυμβίβαστου μας βρίσκει αντίθετους. Απ’ την εμπειρία μας προκύπτει ότι είναι πρακτικά αδύνατο και ουτοπικό το να θέλει κάποιος να είναι βουλευτής και επαγγελματίας -σε οποιαδήποτε ειδικότητα- ταυτόχρονα. Ουτοπικό ως προς το κοινό καλό, όχι όμως και ως προς τη μεροληψία…

Συνοψίζοντας και έχοντας κατά νου τα αρχικά ερωτήματα που θέσαμε κατά την εισαγωγή λέμε ότι

-Οι αιτίες των κατηγοριών που υποφέρει ο τοπικός βουλευτής εδράζονται στην κατάργηση του ασυμβίβαστου σε πρώτη φάση και στη συνέχεια στις επαγγελματικές επιλογές του. Όταν είσαι αιρετός όλες σου οι ενέργειες βρίσκονται υπό έλεγχο, όχι μόνο νομικό αλλά και πολιτικό-ηθικό.

-Ακριβώς επειδή είναι πολιτικό το ζήτημα, ο βουλευτής επιλέγει να ξεσπά την οργή του πάνω στο αντιπολιτευόμενο κόμμα αλλά όχι στην πηγή των δεινών του που είναι τα δημοσιεύματα “ομόσταβλου” ΜΜΕ.

-Υπάρχει τάση συκοφαντίας λόγω των σκληρών χαρακτηρισμών και της χρήσης των προσωπικών δεδομένων των εμπλεκομένων προσώπων. Μήπως όμως η χρήση του λεξιλογίου των κατηγοριών γίνεται με τέτοιο τρόπο που να μη στοιχειοθετούν αγωγή και προσφυγή στα Δικαστήρια; Σε άλλη περίπτωση δεν αντιλαμβανόμαστε γιατί ο βουλευτής δεν κινείται νομικά κατά των ΜΜΕ που σύμφωνα με τις ανακοινώσεις του τον συκοφαντούν.

-Η απάντηση του πολιτικού συστήματος απέναντι σε αυτό το μείζον πολιτικό ζήτημα και τις παρενέργειές του δεν είναι άλλη απ’ την επαναφορά του Ασυμβίβαστου για τα μέλη της Βουλής των Ελλήνων.

Δυστυχώς δεν μπορούμε να υπολογίζουμε ούτε να επαφιόμαστε στις επιλογές του εκάστοτε βουλευτή στον επαγγελματικό του στίβο. Γι’ αυτό οφείλουμε να προστατεύσουμε το δημόσιο συμφέρον θεσμικά. Ας μας επιτραπεί να πάμε το ζήτημα ένα βήμα παραπέρα επαναφέροντας στη συζήτηση και το μεγάλο θέμα του περιορισμού των θητειών εκφράζοντας την πεποίθηση ότι θα πρέπει να υπάρξει περιορισμός. Διότι από ένα χρονικό σημείο και μετά, ο αιρετός αποκτά καθεστωτική νοοτροπία με αποτέλεσμα να αντιλαμβάνεται, ασχέτως απ’ τις αρχικές του προθέσεις, τα πάντα με διαφορετικό τρόπο…

Γιάννης Βαρούχας