Είναι μερικά ζητήματα στα οποία δε γίνεται να μην πάρεις θέση. Για μένα, ένα απ’ αυτά είναι οι εξελίξεις που αφορούν τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε το πολιτικό σπιτικό μου για μια ντουζίνα χρόνια. Όλο αυτό το διάστημα υπηρέτησα την πολιτική του από θέσεις ευθύνης με συνέπεια, αδιάλειπτη παρουσία σε όλα τα συλλογικά όργανα και, φυσικά, μέσα από τη συνεργασία μου με την Αφροδίτη Θεοπεφτάτου ως επιστημονικός συνεργάτης Βουλευτή από το 2012 ως το 2019.
Όταν ο σ. Αλέξης έκανε στην άκρη για να περάσει το νέο κύμα, όπως είχε πει, διέκρινα από τις τότε υποψηφιότητες για τη θέση του προέδρου ως την πιο κατάλληλη αυτή της συντρόφισσας Έφης Αχτσιόγλου. Δεν είπα «όλοι οι άλλοι να πάνε να πνιγούν»! Είπα «εγώ επιλέγω την Έφη». Το λέω αυτό γιατί, δυστυχώς, υπάρχουν πολλοί, ακόμη και σήμερα, που δεν ανέχονται την άλλη άποψη. Την άλλη επιλογή. Είσαι καλός μόνο αν συμφωνείς μαζί τους. Αν επιλέγεις κάτι άλλο, αυτομάτως γίνεσαι εχθρός! Πρακτική που ουδεμία σχέση έχει με την Αριστερά αλλά που, αλίμονο, επικράτησε τον τελευταίο χρόνο στις τάξεις της…
Πήρα λοιπόν την απόφασή μου, έκανα την επιλογή μου και είχα το θάρρος της γνώμης μου να την υπερασπιστώ δημόσια.
Εκεί γύρω στα τέλη του Ιουλίου του 2023, έμαθα για έναν νέο υποψήφιο-τον κ. Στέφανο Κασσελάκη. Παρότι, όπως έγραψα παραπάνω, ήμουν μέσα στον στενό πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ για πολλά χρόνια, αυτό το όνομα το άκουγα για 1η φορά στη ζωή μου. Διάβασα τα κείμενά του και το μόνο που, εγώ με το μυαλό μου, συμπέρανα τότε, ήταν ότι είχαμε να κάνουμε με έναν νέο άνθρωπο που κομίζει απλώς καλές προθέσεις. Τίποτα παραπάνω. Διότι δε διάβασα ούτε μία συγκεκριμένη πολιτική πρόταση, κανένα προγραμματικό πλαίσιο και καμία ιδεολογική αναφορά.
Δεν πίστεψα λοιπόν σε αυτήν την πρόταση και ήμουν σχεδόν βέβαιος ότι δε θα είχε κάποια τύχη. Ο τρόπος εκλογής προέδρου, ωστόσο, τον οποίο είχε ψηφίσει προηγούμενο συνέδριο με εισήγηση της τότε ηγεσίας, έδωσε τη δυνατότητα σε έναν εντελώς, μέχρι πρότινος, άσχετο με τα πράγματα του ΣΥΡΙΖΑ να αναλάβει το κόμμα!
Από την πρώτη στιγμή που εκλέχτηκε ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Κασσελάκης, αποστασιοποιήθηκα από τα συλλογικά όργανα. Όταν έγινε εκείνη η απίστευτη Κεντρική Επιτροπή που καλούσε όποιον διαφωνούσε με την άποψή του να σηκωθεί όρθιος(sic!), αποχώρησα κι από το κόμμα. Δεν μπήκα σε έναν πολιτικό χώρο για να με σηκώνουν όρθιο όταν έχω άλλη άποψη. Αυτό το έκαναν κάτι φασίστες δάσκαλοι στο σχολείο και σου άστραφταν κι από ένα χαστούκι αν δεν ήσουν πλούσιος… Ο δρόμος μου λοιπόν διαχωρίστηκε με τον ΣΥΡΙΖΑ, με πολλή μεγάλη δυσκολία ομολογώ, λόγω της οικειότητας και της έντονης ανάμνησης όλων αυτών των αγώνων που έδωσα μέσα από τον συγκεκριμένο πολιτικό φορέα. Διαχωρίστηκε διότι έθεσα ως προτεραιότητα τη συνείδησή μου. Η συνείδησή μου μού υπαγόρευε το κόψιμο των γεφυρών. Στις ιδεολογικές και πολιτικές τοποθετήσεις της νέας ηγεσίας δεν έβρισκα καμία συνάφεια με την ιδιοσυγκρασία μου και τις απόψεις μου. Στο δε παρελθόν της… άβυσσος!
Ακολούθησε η γνωστή διαδρομή όπου το ένα μετά το άλλο τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ εγκατέλειπαν, συγκροτήθηκε νέος πολιτικός φορέας από τους αποχωρήσαντες και δόθηκε μία εκεχειρία μέχρι τις ευρωεκλογές όπου διαπιστώθηκε η μεγάλη εγκατάλειψη του ΣΥΡΙΖΑ και από το εκλογικό σώμα. Το ποσοστό δε λέει τίποτα. Σε απόλυτους αριθμούς ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε στις ευρωεκλογές του 2024 εφτακόσιες πενήντα χιλιάδες (750.000) ψηφοφόρους σε σχέση με τις ευρωεκλογές του 2019 και εξακόσιες περίπου χιλιάδες ψηφοφόρους από τις εθνικές εκλογές του 2023. Ήταν πλέον ξεκάθαρο ότι η νέα ηγεσία δεν οδηγούσε τον χώρο προς τα πάνω αλλά προς τα κάτω.
Μετά τις ευρωεκλογές ξεκίνησε ένας νέος κύκλος πολεμικής και ευτελισμού που έκανε όλους όσους είχαμε ανακατευτεί με την υπόθεση ΣΥΡΙΖΑ, να παρακαλάμε να αλλάξει όνομα αυτό το κόμμα! Αυτό είναι το μόνο σημείο που συμφωνώ με τον κ. Κασσελάκη. Η αλλαγή ονόματος. Μακάρι να το είχε κάνει από την πρώτη στιγμή γιατί δεν αντέχουμε άλλο πια, να ακούγονται όλα αυτά για τον πολιτικό χώρο που κάποτε μας έδωσε ελπίδα και θέσεις μάχης για τη διεκδίκηση μιας άλλης πραγματικότητας.
Εμφανίστηκε μια νέα εσωκομματική αντιπολίτευση η οποία κινήθηκε συγκροτημένα και με σχέδιο την ανατροπή του κ. Κασσελάκη. Ο τελευταίος ακολούθησε τη δοκιμασμένη συνταγή των εσωτερικών εχθρών αλλά δεν είχε προβλέψει αυτό που θα συνέβαινε με τον Παύλο Πολλάκη. Ο Κρητικός πολιτικός υπήρξε πολύτιμος σύμμαχος του κ. Κασσελάκη στη διαδικασία της εκλογής του στη προεδρία. Ίσως να μην τα κατάφερνε χωρίς τη βοήθειά του. Ο κ. Πολλάκης είχε βρεθεί πολλές φορές στη «μύτη» του Αλέξη Τσίπρα ο οποίος έβρισκε τακτικά τον μπελά του με τις άτακτες συμπεριφορές και τους αιφνιδιασμούς του βουλευτή Χανίων. Παραμονές εκλογών ο κ. Πολλάκης μπορούσε, χωρίς ενδοιασμό, να αλλάζει την ατζέντα χωρίς κανένα συντονισμό με την ηγεσία προκαλώντας «αυτογκόλ». Η υποψηφιότητα Κασσελάκη ήταν η ευκαιρία του να πάρει τη ρελάνς… Όμως μετά τη διαγραφή του, λόγω ανάρμοστης συμπεριφοράς σε επιτροπή της Βουλής, από την ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, έβαλε νέα πλώρη, την κατάληψη της θέσης του προέδρου από την αφεντιά του! Ο Στέφανος δεν του έκανε πια…
Το απρόβλεπτο ναύαγιο στις σχέσεις Κασσελάκη-Πολλάκη και παράλληλα η συντονισμένη επίθεση κατά της ηγεσίας από τους «87», προκάλεσε την ανατροπή των συσχετισμών μέσα στο κόμμα εις βάρος της ηγεσίας. Ωστόσο, στο πρόσφατο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ και στην άστοχη παρέμβαση του Αλέξη Τσίπρα περί νέας εκλογικής διαδικασίας για την ηγεσία, ο κ. Κασσελάκης έδειξε να έχει την πλειοψηφία των συνέδρων οι οποίοι στάθηκαν στο πλευρό του και γύρισαν την πλάτη στον πρώην πρόεδρο του κόμματος. Αυτό που δεν κατάφερε η τότε παρέμβαση Τσίπρα παραμονές συνεδρίου, το κατάφερε ο συνδυασμός της εσωκομματικής αντιπολίτευσης των 87 με την απόσχιση του Παύλου Πολλάκη απ’ το άρμα Κασσελάκη.
Η Κεντρική Επιτροπή είχε εκλεγεί επί των ημερών του Αλέξη Τσίπρα. Ως εκ τούτου η πλειοψηφία της έχει αναφορές στον πρώην πρόεδρο καθώς είχαν στηριχθεί επαγγελματικά στελέχη, στενοί συνεργάτες και άλλοι ευεργετημένοι πιστοί του πρώην Πρωθυπουργού. Η όψιμη συμμαχία με τη δυσαρέσκεια Πολλάκη, έφερε το αποτέλεσμα της απόρριψης της εισήγησης Κασσελάκη για φανερή ψηφοφορία. Η μυστική ψηφοφορία απελευθέρωσε δυνάμεις με αποτέλεσμα αυτοί που εμφανώς ήταν υπέρ του κ. Κασσελάκη, στην κάλπη να τον μαυρίσουν.
Εδώ όμως πρέπει να έχουμε υπόψη μας κάτι πολύ σημαντικό: η συμμαχία των δυνάμεων που έφερε ως πλειοψηφική την πρόταση μομφής αρχίζει και τελειώνει εδώ. Από εκεί και πέρα δεν υπάρχει καμία συνεννόηση. Οι 87 που την ψήφισαν δε θέλουν να βλέπουν μπροστά τους τον Παύλο Πολλάκη και ο Παύλος Πολλάκης δε θέλει ούτε να τους ξέρει! Συνεπώς, δεν υπάρχει πλειοψηφία για τη επιλογή του νέου προέδρου, τουλάχιστον όχι εντός του στελεχιακού δυναμικού της πρώτης γραμμής. Συμφώνησαν να γκρεμίσουν τον Κασσελάκη αλλά διαφωνούν κάθετα μεταξύ τους (οι 87 και ο Πολλάκης) στην πρόταση της επόμενης μέρας…
Κάπου εδώ ανοίγει η βεντάλια, εμφανίζονται νέοι διεκδικητές και δεν αποκλείεται να κάνει την εμφάνισή του ένα νέο «φαινόμενο Κασσελάκη» που θα παρουσιαστεί την τελευταία στιγμή και θα τους κάνει όλους στην άκρη! Το είδαμε το «όνειρο» και τώρα πια το γνωρίζουμε… Οι «ορδές του δίευρου» καραδοκούν να εκτονώσουν όλη τους τη δυσαρέσκεια για την ακρίβεια, την κλιματική αλλαγή, τη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος, την κακή πορεία της ποδοσφαιρικής τους ομάδας, τους μετανάστες κ.α. στις εσωκομματικές κάλπες του ΣΥΡΙΖΑ! Στο μεταξύ ο κ. Μητσοτάκης ξαπλώνει στην πολυθρόνα του κι απολαμβάνει τον τρίτο κύκλο του σήριαλ, πια, του ΣΥΡΙΖΑ, που παίζει ατελείωτα για να του εξασφαλίσει και νέα θητεία στο Μαξίμου…
Κανείς δε γνωρίζει ακόμη τι σκέφτεται και, κυρίως, τι θα κάνει ο Στέφανος Κασσελάκης. Θα επιστρέψει στην Αμερική; Θα βάλει εκ νέου υποψηφιότητα; Θα δημιουργήσει νέο πολιτικό φορέα; Θα πάει ταξίδι του μέλιτος μπας και ηρεμήσει; Τα νέα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν αναλάβει θέσεις ευθύνης στο κόμμα και που ενεργοποιήθηκαν εξαιτίας του, φαίνονται, πάντως, ετοιμοπόλεμα για την επανεκλογή του. Η αλήθεια είναι ότι ο κόσμος δε μετατοπίζεται από τη μία στιγμή στην άλλη. Ο κ. Κασσελάκης φαντάζει αυτήν τη στιγμή ως θύμα των φραξιών του ΣΥΡΙΖΑ. Φαντάζει ως ο πρόεδρος που δεν του άφησαν ούτε στιγμή να ανασάνει και να ξεδιπλώσει την τακτική του. Φαντάζει, δεν είναι. Διότι αν μπορούσε θα είχε ισορροπήσει την κατάσταση και θα είχε φύγει μπροστά. Παράλληλα, αυτοί που διαφωνούσαν κάθετα με την προεδρία του, έχουν αποχωρήσει από το κόμμα. Συνεπώς ποιοί θα είναι εκείνοι οι σύνεδροι που θα ψηφίσουν έναν άλλο πρόεδρο και όχι τον ίδιο εφόσον θέσει εκ νέου υποψηφιότητα; Η πλειοψηφία της ΚΕ, που όπως εξηγήσαμε είναι σαθρή, δεν αρκεί για να αποσπάσει και την πλειοψηφία των συνέδρων. Τα περισσότερα μέλη της ΚΕ δεν είναι πλέον και βουλευτές και δεν ορίζουν τα της περιοχής τους. Οι σύνεδροι θα εκλεχθούν ή θα οριστούν, εφόσον δεν υπάρχουν διαθεσιμότητες, από τα ήδη υπάρχοντα μέλη που είναι αυτά που πλειοψήφισαν κατά το τελευταίο συνέδριο και γιουχάριζαν, προς ντροπή τους, την κ. Όλγα Γεροβασίλη που είχε αναλάβει να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά…
Ειλικρινά λυπάμαι πάρα πολύ για όλα όσα συμβαίνουν. Χαίρομαι, όμως, που πήρα κάποιες ξεκάθαρες αποφάσεις που σήμερα μου προσφέρουν το ανάλαφρο συναίσθημα της δικαίωσης. Χαίρομαι που πήρα θέση ανοικτά, όπως έπρεπε να κάνουν όλα τα στελέχη του κόμματος. Αναρωτιέμαι: γιατί οι σημερινοί πολέμιοι του κ. Κασσελάκη είτε δεν πήραν καθόλου θέση, κατά τις περυσινές εκλογές για την ανάδειξη νέας ηγεσίας στο κόμμα, είτε εργαζόντουσαν για την εκλογή του; Δεν έβλεπαν τότε με ποιόν είχαν να κάνουν; Δεν έβλεπαν τι θα ακολουθούσε; Το έπαιζαν θεσμικοί λες και ήταν πρόεδροι της Δημοκρατίας; Εδώ αρχίζει να θολώνει το τοπίο καθώς υπάρχουν περισσότερες υποθέσεις παρά βεβαιότητες. Δε γνωρίζουμε ο καθένας τι παιχνίδι έπαιξε… Οι ιθύνοντες νόες έδωσαν τα ρέστα τους! Το παρασκήνιο οργίασε. Όσοι είπαν την αλήθεια, τους έφαγε το σκοτάδι, η σπέκουλα και η περιθωριοποίηση. Σε κάθε περίπτωση υπάρχουν μεγάλες ευθύνες γι’ αυτούς που σιώπησαν και περίμεναν να δουν που θα καταλήξει το μπαλάκι της πολιτικής ρουλέτας…
Αυτοί ήταν που φόρεσαν τις κουκούλες κ. Κασσελάκη και όχι τα αξιότιμα μέλη της ΚΕ. Η μυστική ψηφοφορία είναι μία δημοκρατική κατάκτηση και όχι κουκούλα! Εδώ φαίνεται η διαφορετική πολιτική τοποθέτηση που χωρίζει τον κ. Κασσελάκη απ’ την Αριστερά. Αυτοί που φόρεσαν κουκούλες είναι αυτοί που έβαλαν τις επιδιώξεις τους και το προσωπικό τους συμφέρον πάνω από τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας και της ιδεολογίας τους. Αυτοί που τότε σε εξυπηρέτησαν με τη σιωπή τους ενώ σήμερα σου «σκάβουν το λάκο». Αυτοί που είδαν θέσεις να αδειάζουν από τις αποχωρήσεις της ομπρέλας και των 6+6 και έτριβαν τα χέρια τους μήπως τους πέσει κανένα ξεροκόμματο. Αυτοί που σε χρησιμοποίησαν και που σήμερα θέλουν να σε απορρίψουν στον κάλαθο των αχρήστων. Αυτοί που έπαιζαν το «εδώ παπάς, εκεί παπάς πού είναι ο παπάς»; Ο Νίκος Παππάς πάντως πρόλαβε και αντικατέστησε τον Σωκράτη Φάμμελο, πριν την έκπτωση, οπότε θα παραστεί στη ΔΕΘ ως πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ…
Ο Αλέκος Αλαβάνος έφερε τον Αλέξη Τσίπρα στο προσκήνιο ως ένα νέο στέλεχος που θα μπορούσε να «βγάλει δουλειά». Το νέο στέλεχος όχι μόνο «έβγαλε τη δουλειά», αλλά πήρε και την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ και έγινε και Πρωθυπουργός! Το 2010 ξακαθάρισε στον προκάτοχό του «ποιός ήταν το αφεντικό» απορρίπτοντας την υποψηφιότητά του ως υποψηφίου Περιφερειάρχη Αττικής που επιθυμούσε. Πολλά σημεία αυτής της ιστορίας μπορεί να μην επαναληφθούν ποτέ, κάποια άλλα μέρη της όμως, υπάρχει το ενδεχόμενο να αναβιώσουν…
Εν κατακλείδι γιατί κουράσαμε, οι ιδιοκτήτες της χώρας πέτυχαν ακριβώς τον στόχο τους. Αν δεν υπήρχε ο κ. Κασσελάκης, θα έπρεπε να τον εφεύρουν… Δεν κέρδισαν μόνο τη διακυβέρνηση της χώρας για πολλά χρόνια. Όχι, αυτός ήταν ο δευτερεύων στόχος. Ο πρωταρχικός στόχος ήταν να τελειώνουν με την υπόθεση Αριστερά μια και καλή. Να μην υπάρχει παράδειγμα αυτοοργάνωσης στην Ελλάδα, όπως δεν υπάρχει σε όλο τον «καλό δυτικό κόσμο». Να μη νομίζει ο κοσμάκης ότι μπορεί να έχει πάρε δώσε με την εξουσία. Τέτοιο δικαίωμα έχουν μόνο οι πορφυρογέννητοι Μητσοτάκηδες, Καραμανλήδες και Παπανδρέου. Αυτοί είναι οι επίσημοι συνομιλητές των ξένων κρατών και των μεγάλων οικονομικών παραγόντων της χώρας. Θυμάστε πώς έλεγαν τον σ. Αλέξη πριν εκλεγεί Πρωθυπουργός; Ο πιο επικίνδυνος πολιτικός στην Ευρώπη! Τους χάλασε, βλέπετε, τη μανέστρα! Το πρόβλημα όμως είναι, ότι θα αργήσει, πλέον, πολλά χρόνια να ξαναχαλάσει αυτή η μανέστρα…
Γιάννης Βαρούχας
