Εικόνα άρθρου: Φωτεινή Μαραβέγια
Και η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ο Γιάννης Αγιάννης είναι εδώ, κλέβει τον άρτο από τον φούρναρη και προκαλεί το ανελέητο κυνηγητό από τον ορκισμένο “φύλακα” της τάξης και του Νόμου. Ενός νόμου “ανήθικου”. Κάθε νόμος που είναι ξεκομμένος από “Θεό”, στερείται ηθικής. Και η ηθική δεν περιορίζεται σε σημεία του σώματος. Η ηθική, ως σύνολο αντιλήψεων που τυχαίνει να κυριαρχούν σε μια δεδομένη κοινωνία, δηλαδή με την ανθρωπολογική και περιγραφική έννοια, υπόκειται σε μεταβολές που εξαρτώνται από την κοινωνία στην οποία εφαρμόζεται.
Γι’ αυτό ας απλοποιήσουμε την κατάσταση. Ηθική είναι ο λόγος του Θεού. Ο απλός, μεστός, κατανοητός και στον τελευταίο των ελαχίστων λόγος Του. Πριν τον πάρουν οι Δεσποτάδες και τον “εξηγήσουν”. Κι ο λόγος του είναι για να μας δείξει τον δρόμο να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Όλοι. Λαός και κυβερνώντες, Πλούσιοι και φτωχοί, δίκαιοι και άδικοι. Κι ο γιός του ήρθε για να σώσει τον άνθρωπο. Ο μακαριστός παπα Σταμάτης Χατζηκυριάκος, Ιερέας, Θεολόγος, γείτονας, και εις των αγαπημένων κληρικών της νεότητάς μου, στο βιβλίο του “Η Παναγιά η Σοσιαλίστρια” γράφει:
Κι έτσι, τόσο απλά ο λαός βρίσκεται έρμαιο της ανηθικότητας των Κυβερνώντων, των πλουσίων, των αδίκων. Κι έχει να περιμένει πλέον μόνο την δικαίωση “στην άλλη ζωή”.
Αραγε σε αυτή την ζήση, ποιος στέκεται δίπλα σε αυτόν τον λαό, σε αυτή τη γιαγιά, που πήρε το κρέας και τα μακαρόνια για να φάει, ενδεχομένως κι όχι μονο αυτή, αλλά κι η οικογένειά της, πηρε ελάχιστο από το περίσσεμα του πλούσιου, από το “κλεμμένο” του;
Η Παναγία, το στήριγμα η καταφυγή, η παραμυθία κάθε κατατρεγμένου. Και εδώ θα έπρεπε ο λόγος των Εκκλησιαστικών Ταγών. Να κατακεραυνώσουν την ανηθικότητα του πλουτισμού ενώ ο διπλανός πεινά. Να ενοχοποιήσουν τον “έχων τους 22 χιτώνες” κι όχι αυτόν που κρυώνει. Αλλά είπαμε …Υπάρχει κι ο παράδεισος που περιμένει….
