Ήταν 12 Αυγούστου, ημέρα Τετάρτη, 11.25 του 1953 όταν έγινε ο μεγάλος σεισμός 7,2 ρίχτερ που ισοπέδωσε το Αργοστόλι, το Ληξούρι, τη Ζάκυνθο και την Ιθάκη.

Στο Αργοστόλι διασώθηκαν μόνο το ισόγειο του αρχοντικού Γκιντιλίνη-Κοσμετάτου, και το σπίτι του Βρετού, δίπλα απ’ τη Βιβλιοθήκη.

Οι μαρτυρίες όσων επέζησαν, ΕΦΙΑΛΤΙΚΕΣ. Πατέρας να κουβαλάει το άψυχο κορμάκι του παιδιού του. Καταπλακωμένα σώματα, τραυματίες, το Αργοστόλι ένας σωρός χώματα, οι κόποι μιας ζωής εξανεμίστηκαν-‘’Υπόδειξη της φύσης ότι τίποτα δεν είναι μόνιμο’’.

Από τότε έως σήμερα πέρασαν αρκετά χρόνια, άνθρωποι εγκατέλειψαν το νησί, ο πληθυσμός μειώθηκε δραματικά, η πνευματική ζωή γύρισε χρόνια πίσω, ο κοινωνικός ιστός άλλαξε και μια άλλη πόλη, με χίλια βάσανα, πήρε τη θέση του παλιού Αργοστολιού, χωρίς τα χαρακτηριστικά κτίρια, τα φιόρα, τις αυλές, τις μποτέγες, τους χορούς, αλλά και τα λαϊκά γλέντια με τις πατσανάτσες και τα σατυρικά  τραγούδια.

Ένα άλλο Αργοστόλι εμφανίστηκε στη θέση του παλιού.

Με τα χρόνια οι άνθρωποί του άρχισαν να ξεχνάνε το προσεισμικό Αργοστόλι και συμβιβάστηκαν με το νέο, προσπαθώντας να αντιμετωπίσουν τη νέα πραγματικότητα.

Σήμερα περπατάς σε μία πόλη που δε θυμίζει καθόλου την καταγωγή της.

Ο σημερινός επισκέπτης αν δεν επισκεφθεί το Λαογραφικό μουσείο δεν αντιλαμβάνεται το παρελθόν της.

Οι κάτοικοι ξέχασαν το Χρέος τους προς την πόλη και τους ανθρώπους που έφυγαν .

Οι δρόμοι, η κεντρική πλατεία, τα καντούνια, τα δημόσια κτίρια, οι επιγραφές, οι άνθρωποι, λες και δεν έχουν κανένα χρέος προς την Ιστορία τους.

Υπάρχουν κάποιες μικρές εξαιρέσεις που όμως περνούν απαρατήρητες και στη γενικότερη αδιαφορία και απαξίωση.

Κάθε 12 Αυγούστου δεν είναι αρκετή μία λιτανεία για να υπενθυμίζει, ’’Εκείνη τήν πόλη’’ που πολλές φορές επικαλούνται οι κάτοικοί της για να δείξουν το ένδοξο παρελθόν τους.

Πάνω απ’ την πόλη υπερίπταται ‘’ΤΟ ΧΡΕΟΣ’’ προς όλους να σεβασθούν αυτό που χάθηκε για να υπάρχει το σήμερα.

Για μια πόλη με περισσότερη αισθητική, πιο φιλική, πιο καθαρή!!!

Μία πόλη έχει καρδιά, μυαλό, αισθήματα… δεν έχει μόνο τσέπη.

Μια πόλη είναι, Ιστορία, έρωτας, ζωή, χαμόγελα, χαρές, πίκρες.

Αυτή η πόλη πρέπει να είναι η ΠΟΛΗ μας!