Σε μια μακρινή πολιτεία, η νύχτα κυλούσε ήσυχα και τίποτα δεν προμήνυε την καταστροφή που ερχόταν.

Οι άνθρωποι σ’ όλη την χώρα χαιρόντουσαν την ευμάρεια που τους προσέφερε η καθημερινότητα.

Όταν ξαφνικά, ένας τεράστιος κυκλώνας άρχισε να σαρώνει τις ζωές τους. Ξεθεμελίωνε τα σπίτια τους πετώντας τους στο δρόμο, ξυπόλητους, με όλο τους το βιός κατεστραμμένο.

Ο πανικός ήταν μεγάλος, οι άνθρωποι αυτοκτονούσαν και όσοι απόμειναν γέμιζαν θυμό.

Τότε άρχισαν να κατηγορούν πότε τον ένα και πότε τον άλλο για την συμφορά που τους είχε βρεί.

Η συνεχόμενη κατηφόρα ήταν μεγάλη και ο χρόνος περνούσε ανελέητος, δημιουργώντας συνεχώς νέα θύματα.

Τότε κυκλοφόρησε μια φήμη, ότι στη Σμαραγδένια πολιτεία υπάρχουν διάφοροι Μάγοι, που έχουν τη λύση στα προβλήματα τους.

Έτσι άρχισαν όλοι μαζί να τρέχουν για να βρεθούν κάτω από την προστασία των φημισμένων Μάγων, συμπαρασύροντας μαζί τους πλήθος κόσμου.

Τους αγρότες, που είχαν για αρχηγό το ανόητο σκιάχτρο, τους ανθρώπους που είχαν μετακομίσει στις βιομηχανικές πόλεις και είχαν για αρχηγό τον τενεκεδάνθρωπο, και γενικώς όλους τους λιγόψυχους που δίσταζαν να τους ακολουθήσουν και είχαν για οδηγό το δειλό λιοντάρι.

Όλοι μαζί τότε άρχισαν να στοιβάζονται στη Σμαραγδένια πολιτεία περιμένοντας τους Μάγους να τους σώσουν. Αλλά αποδείχτηκε ότι οι Μάγοι δεν ήταν παρά ανθρωπάκια που είχαν πείσει τους πάντες για τη σοφία τους. Όταν όμως ξεσκεπάστηκαν άρχισαν να δραπετεύουν από τη Σμαραγδένια πολιτεία για να σωθούν απ’ τη μανία του κόσμου.

Φεύγοντας τους ρωτούσαν γιατί εξαπάτησαν τόσο κόσμο, και εκείνοι απαντούσαν :

“Εάν όλοι σας πιστέψατε ότι είμαστε ‘’Μάγοι’’ και μπορούμε να κάνουμε ό,τι λέμε, τότε έχουμε κάθε συμφέρον να είμαστε “ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΟΙ””.

*Στη φωτογραφία του άρθρου βλέπουμε το έργο του Ότο Μιούλερ, Strempel_Masken